ကျွန်တော်ပြောချင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်အမြင် (၈)

ကျွန်တော်သည် ဆရာဦးရဲကျော်မြင့် ( ပဥ္စမံဒီရိုင်း နာမည်ဖြင့် ၀တ္ထုများရေးနေသူ၊ ဇာတ်ညွှန်းများရေးနေသူ) တောင်ဥက္ကလာ ၁၂ရပ်ကွက်တွင် လက္ဘက်ရည်သောက်ပြီး အပြန်တွင်ဖြစ်သည်။ ဆရာ၏ တပည့်ဖြစ်သူ ကျောင်းသူတစ်ဦးနှင့်တွေ့ပါသည်။ သူက ဆရာ့ကို စပြီးနှုတ်ဆက်ပါသည်။ ဆရာကလည်း ပြန်နှုတ်ဆက်ပြီး စာလိုက်နိုင်သလားဟု မေးပါသည်။ ထိုကျောင်းသူမှာ ဒုတိယနှစ် မြန်မာစာ ကျောင်းသူတစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်သည် ဘာရယ်မဟုတ်ပါ။ ထိုကျောင်းသူဝတ်လာသော တီရှပ်ကို ကြည့်နေမိသည်။ တီရှပ်ကို ကြည့်သည် ဆိုခြင်းထက် ထိုတီရှပ်တွင် ရေးထားသော စာလုံးကို ကြည့်ခြင်းဟုပြောလျှင် ပိုမှန်ပါမည်။ တီရှပ်တွင် ရေးထားသော စာတန်းမှာ “Fucking”ဟု ရေးထိုုးထားလေသည်။ ကျွန်တော့်ကို ဒီလိုရေး၍ ရိုင်းသည်ဟု မထင်ပါနှင့် ။ ၀တ်သူက ၀တ်၍ ရေးသူက ရေးရပါလိမ့်မည်။ ကျွန်တော်ဖတ်မိလိုက်တော့ တော်တော်လေး အံ့ဩမိသည်။ လန့်လည်း လန့်သွားမိသည်။ ဘယ်လိုပါလိမ့် ၊ မိမိ ၀တ်ဆင်ထားသော အကျင်္ီတွင် ရေးထိုုးထားသော စာတန်း၏အဓိပ္ပါယ်ကို မသိလေ၍လား။ ဒါကလည်း ဖြစ်နိုင်မည်လား။ တက္ကသိုလ် တက်နေသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်သည် ဒီစာတန်း၏ အဓိပ္ပါယ်ကို နားမလည်ခြင်းမှာ မဖြစ်နိုင်ပေ။ ထို့ပြင် လက်ညှိုးဖြင့် ထောင်ပြထားသော ရုပ်ပုံပင် ပါသေးသည်။ ထိုကျောင်းသူတော့မသိ၊ ကျွန်တော်ကတော့ တော်တော်လေး မျက်နှာပူနေမိသည်။ သူနှုတ်ဆက်ပြီးထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်နှင့် ဆရာဦးရဲကျော်မြင့်သည် မိတ္တူဆိုင်တွင် မိတ္တူဝင်ကူးလေသည်။ ကျွန်တော်က ဆရာဦးရဲကျော်မြင့်အား ထိုကျောင်းသူဝတ်ထားသော အကျီင်္မှ စာတန်းရေးထိုးထားတာကို မြင်မိသလားဟု မေးပါသည်။ ဆရာက “အေး...၊ ကိုယ်လည်း ဒါကိုပြောမလို့ပဲ၊ အတန်းထဲရောက်မှ ဆုံးမရမယ်” လို့ ပြန်ပြောပါသည်။ ကျွန်တော့်အမြင်ပြောရလျှင် မြန်မာမိန်းကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ကော ၊ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူတစ်ယောက်အနေနှင့် ထိုကဲ့သို့သော စာတန်းရေးထိုးထားသော အကျင်္ီကို မဝတ်သင့်ပါ။ ထိုစာလေး၏ အဓိပ္ပါယ်သည် မြန်မာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ ဂုဏ်ကို ဘယ်လောက်ထိ ထိခိုက်သွားသလဲဆိုသည်မှာ စဉ်းစားကြည့်ကြပါ။ လှ၍ဝတ်သည်ဖြစ်စေ၊ နောက်ဆုံးပေါ်ဒီဇိုင်းဖြစ်၍ ၀တ်သည်ဖြစ်စေ ထိုကဲ့သို့သော စာတန်းပါသော အကျီင်္ကို မဝတ်သင့်ဟု ကျွန်တော်ထင်သည်။ ထိုအကြောင်းကို သူငယ်ချင်း ကိုမျိုးအားပြောပြရာ ကိုမျိုးမှ ထိုကဲ့သို့ စာတန်းပါသော အကျီင်္နှင့် ပတ်သတ်၍ ဖြစ်ဖူးကြောင်း ပြောပါသည်။ ထိုကဲ့သို့ ၀တ်ထားသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို နိုင်ငံခြားသားတစ်ယောက်က လိုက်အိပ်မလားဟု ဖိတ်ခေါ်ခံဖူးရကြောင်း၊ ထိုမိန်းကလေးမှာ အရှက်ကွဲခဲ့ကြောင်း သိရသည်။ စာရေးဆရာမတစ်ယောက်ကလည်း ထိုအကြောင်းကို ရေးခဲ့ဖူးသည်။ မြင်ရ ၊ကြားရသည်မှာ စိတ်မသက်သာလှပါ။ ခုခေတ်ပေါ် အဝတ်အစားများနှင့် ပတ်သက်၍ ကျွန်တော့်အနေနှင့် မပြောချင်ပါ။ ခေတ်နောက်ပြန်ဆွဲနေသည်ဟု ထင်ကြပါလိမ့်မည်။ တော်တော်လေး ကသိကအောင့် ဖြစ်၍ ရေးရခြင်းပင်ဖြစ်ပါသည်။ ချက်ပေါ်ဝတ်လာကြသည်များ၊ ချက်တွင် ချိတ်များချိတ်ထား သည်များမှာ အသည်းယားစရာပင်။ ခေတ်အလိုက်ဝတ်တာပဲဟု ပြောကြပါလိမ့်မည်။ မြန်မာမိန်းကလေးများ အနေနှင့် ၀တ်စားဆင်ယင်မှုများတွင် ခေတ်လွန်ဝတ်ခြင်းကို ရှောင်ကြဉ်သင့်သည်။ ထို့ထက် ကိုယ်ဝတ်ထားသော အကျီင်္၏စာတန်းကို ဖတ်ပြီးမှ၊ သို့မဟုတ် အဓိပ္ပါယ်ကို သိမှ ၀တ်ဆင်သင့်ပါကြောင်း စေတနာရှေ့ထားကာ ရေးသားလိုက်ရပါသည်။

လင်းဦး (စိတ်ပညာ)